Ze zeggen wel eens dat we een beetje op elkaar lijken, mijn nichtje Marianne en ik. Blijkbaar niet alleen in uiterlijk, maar ook in onze liefde voor hardlopen! Al eerder heb ik met veel bewondering en een klein beetje jaloezie gekeken hoe ze de Kustmarathon in Nederland en de halve marathon in IJsland liep en afgelopen maand stond Marianne aan de start van de halve marathon op de Chinese Muur. Zo’n bijzondere ervaring vraagt om een interview.
“Het is een beetje een samenloop van omstandigheden. Vorig jaar heb ik in IJsland gelopen en dat hardlopen in het buitenland vond ik heel leuk. Mijn zus studeert nu in China en ik was al een tijdje aan het bedenken wanneer ik haar zou gaan opzoeken. Toen zag ik ineens iets voorbij komen van loopreizen naar China en dat leek me een hele goede combinatie! Ik heb me in m’n eentje opgegeven voor de halve marathon op de Chinese Muur, maar door zo’n georganiseerde reis wel veel mensen ontmoet. De meesten die meegingen deden de hele marathon. Ik heb uiteindelijk wel echt alleen gerend, want ik kan toch niet echt in iemand anders tempo hardlopen.”
Wat waren je verwachtingen?
“Ik dacht gewoon: dat lijkt me leuk! De hele marathon zag ik niet zitten, want dan ben je echt dood daarna. De halve leek me beter. Dan kan je daarna nog functioneren. Ik had het wel een beetje onderschat. Ik heb nog wel gedacht aan alle trappen, maar het stukje op de muur zelf is maar vier kilometer. Ik dacht gewoon dat het stukje op de muur zwaar zou worden en dat ik daarna kon bijkomen. Maar dat was niet zo. Om bij de muur te komen moet je namelijk een berg oprennen. Dat is al zo’n vijf kilometer alleen maar omhoog. Het was ook erg warm, zo’n dertig graden. Echt pittig hoor. Je gaat over allemaal heuvels en langs dorpjes. Ik heb er twee uur en drie kwartier over gedaan, maar tijd was ook absoluut geen doel. Het ging me echt om de ervaring.”
Wat vond je het mooiste aan deze wedstrijd?
“Het moment dat je echt op de muur bent. Dan kun je over de bergen heen kijken. Dat was voor mij echt zo’n moment dat ik dacht: “Wow, nu ben ik het echt aan het doen. Shit, het is zwaar, maar dit is zo’n gave omgeving.” De sfeer onderling bij de lopers was ook geweldig. Er waren mensen uit allerlei landen: Amerika, China, Duitsland, Korea. Heel gemengd. In totaal waren er zo’n 2.000 deelnemers. Ik vond dat wel fijn, want zo was het niet te druk.”
Heb je je nog op een speciale manier voorbereid op dit avontuur?
“Tijdens het trainen heb ik wel vaak gedacht aan die trappen. Dat ik daar eigenlijk op zou moeten oefenen. Ik ben dat niet specifiek gaan doen, maar tijdens mijn rondjes aan de Zeedijk heb ik wel extra vaak de trappetjes meegepakt en ik heb ook wel een aantal keer in de duinen gelopen.”
Hoe ben je eigenlijk begonnen met hardlopen?
“Ik ben echt begonnen in 2016. Mijn allereerste race was de Ladiesrun in Goes. Die medaille was voor mij wel echt een stimulatie om door te gaan. Die had ik opgehangen en daar keek ik dan elke keer naar. Ik ren eigenlijk alleen als ik zin heb en als het goed weer is. Ik houd het vaak niet echt bij. Vaak ga ik ook zonder telefoon die dat bijhoudt de deur uit. Als er een marathon op de planning staat, dan ga ik natuurlijk ook weleens hardlopen met iets minder zin. Dan moet ik wel”
Eerder liep je ook al de Kustmarathon en de halve marathon in IJsland. Twee races die op mijn verlanglijstje staan. Waarom doe je niet een ‘gewone’ marathon?
“Ik heb inderdaad de hele Kustmarathon gedaan, ja. Maar die heb ik niet helemaal gerend hoor, ik heb af en toe ook gelopen. Dat was echt heel zwaar en daar moet je goed op trainen. En waarom niet een gewone? Ik wil gewoon elk jaar één marathon lopen en dan kies ik gewoon wat me op dat moment leuk lijkt.”
“Nou, dat lijkt me wel heel gaaf, maar als je zoiets nog een keer doet is er ook een kans dat de ervaring dan tegenvalt. Dan kies ik liever voor een marathon in een ander land. Ik hoef niet per se naar het buitenland en het hoeft ook niet echt een groot evenement te zijn. Zelf rennen in het buitenland vind ik ook gewoon leuk. Maar de marathon van New York zou ik toch wel graag een keer doen hoor.”
“Ik zou de halve marathon op de Chinese Muur zeker aanraden. Het is echt heel gaaf! Het is wel leuk om er dan nog een reis aan vast te plakken. Ik zag heel veel mensen die na de marathon direct terug gingen en dat is toch zonde. Want het is ook een mooi en interessant land om te bezoeken. Er waren ook mensen die voor het eerst een marathon deden. Dat kan dus ook gewoon! Het gaat om de ervaring.”
2 reacties