Een verhit koppie met knalrode wangen en een bezweet voorhoofd kijkt me aan. “Mam, ik ben kapot, maar ik heb wel een nieuw pr”. Zijn blauwgrijze ogen schitteren van blijdschap en ik kan niet anders dan een heel trotse mama zijn.

Haas spelen

Vandaag doe ik met mijn jongste zoon Jelle mee aan de vijfkilometerwedstrijd van Rondje Bergen. Elke zondag rennen we samen een rondje rond het meer van Luna in Heerhugowaard en hebben we kleine loopjes in onze woonplaats gedaan, maar nu is het tijd voor het echte werk.  Het doel van Jelle is zijn pr aan te scherpen en daarom spreken we af dat we samen lopen. Ik ga haas spelen voor mijn zoon.  De zon schijnt flink deze morgen en de lucht is helderblauw, we hebben er zin in.

Het juiste tempo

Het is een gezellige drukte bij de start op het plein in Bergen voor het restaurant Wonders waar het terras al aardig gevuld is. “Boksie mam”, zegt Jelle en het startschot klinkt. Samen lopen met een kind is even zoeken naar het juiste tempo. Mijn benen willen harder dan die van Jelle en ik wil hem graag aan een snelle tijd helpen, maar hij moet niet uitgeput raken.

Gevallen blaadjes

Er staan flink wat toeschouwers langs de hekken die ons enthousiast aanmoedigen. We rennen langs de altijd mooie ruïnekerk, die stamt uit de 15^e eeuw, en wat winkeltjes voordat we de drukte verlaten. Wat is Bergen toch schitterend! We lopen door de brede Hoflaan met de hoge bomen, waar de gevallen blaadjes in alle tinten van groen tot goudbruin op de grond glinsteren.

Positief coachen

Dan gaan we het bos in. Het pad wordt smaller en modderiger en we ontwijken de zuigende blubberplassen. “Gaan we goed mam?”, vraagt Jelle. “We gaan super Jel, maar we moeten eigenlijk even harder.  Wat is het hier mooi hé, en wat loopt het heerlijk die zachte ondergrond”. Door enthousiast te praten probeer ik mijn kleine man sneller te laten lopen zonder dat hij er bij nadenkt. De blonde vrouw in een flitsend rode outfit die we inhalen lacht naar me. “Wat ben jij positief zeg, kun je ook even op mij inpraten?”

Afwisselend parcours

Dan ineens lopen we door een stukje duinlandschap met rul zand en gras afwisselend licht omhoog en omlaag. Het parcours is maar vijf kilometer lang, maar wat een variatie. Voor ons zien we een waaier aan lopers. Het is een prachtig gezicht: al die fleurig geklede sportieve mensen in dit wonderschone landschap.

De eindsprint

We hebben drie en een halve kilometer gehad. dus het is tijd voor de eindsprint. “Ga jij maar voor Jelle, ik volg je wel”, zeg ik. We komen weer in het centrum van Bergen en het publiek geniet van het zonnetje terwijl ze ons toejuichen. “Jelle, Jelle, je bent er bijna!” Bas, mijn middelste zoon staat klaar met de camera om foto’s te maken en zijn broertje aan te sporen. Jelle ruikt de eindstreep en de Vlaamse frieten op het plein en zet nu serieus de eindsprint in. Ik kan alleen maar genieten als ik naar zijn verbeten gezicht kijk. Drie seconden voor mij passeert hij de finish in een tijd van 31 minuten en 29 seconden, zo trots als een pauw.

Wat is het enig om met je kind samen een wedstrijd te lopen. Het is dubbel genieten, je geniet van het lopen en van de quality time samen. Wij hebben de smaak te pakken, op naar de volgende vijfkilometerevenementen in de buurt!

Esmar van Langen

Esmar is 40-plusser, moeder en verslaafd aan hardlopen en reizen. Ooit gaat ze de hele marathon lopen...

More Posts

Follow Me: