Een beetje beteuterd sta ik met een bak yoghurt in mijn handen. Ik denk: wat nu? Ik ben bijna op het einde van mijn inkoopreis door heel Zuid-Duitsland en ben inmiddels alweer een beetje in de buurt van Nederland. Via via, heb ik ineens een startbewijs en zal ik morgen als “Rainer” om 8.00 uur aan de start staan bij de halve METRO Marathon van Düsseldorf.
Een beker yoghurt, Albert Heijn-tas en wat creativiteit
Mijn laatste afspraken van morgen zijn naar iets later verzet, dus eigenlijk is deze spontane METRO Marathon Düsseldorf-actie prima geregeld. Nu moet ik mijn beker yoghurt-issue nog oplossen. Het ontbijt in de B&B waarin ik verblijf zal te laat zijn. Dus ik heb nu wat crackers, jus d’orange en een beker yoghurt gehaald. Maar de vraag is: hoe hou ik dit nu koel zonder minibar in de kamer. In ieder geval buiten. Het randje bij het raam loopt schuin af. Het is dus geen goed idee om de yoghurt daar neer te zetten. Al snel keer ik een Albert Heijn-tas om, doe de yoghurt en de jus d’orange erin en klem de tas tussen het raam. Een soort “hangop-yoghurt”. Ik moet echt weer om mezelf lachen.
“Laufst du Marathon oder wie?”
Alleen op reis, iedere dag in een ander hotel, veel kilometers, maar je maakt wel veel mee. De mensen die mij volgen op Instagram hebben me een beetje kunnen volgen via mij Stories. Ik ben doodmoe van de afgelopen dagen. Ik moet ook heel wat moed verzamelen om ergens te gaan eten. Op een kwartiertje lopen ligt het restaurant Principale van bekende van mij. Als je in Düsseldorf bent, echt een aanrader! Doe ze dan ook even de groeten van mij of zeg dat je ze via mijn blog gevonden hebt. Dat vinden ze leuk. 😉 Tip: reserveren is wel aangeraden. Ik kom het restaurant binnen en het is meteen: “Hallo Holland! Laufst du METRO Marathon Düsseldorf oder wie?” Het is een Italiaans restaurant en met het oog op morgen zou ik pasta moeten bestellen. Wat doe ik: ik bestel een pizza en een salade. Het is zoals altijd heerlijk. Lekker met scharf erbij (olie met peper). Deze Rainer heeft goed gegeten en kan morgen goed van start.
Ontbijten en volle planning
De wekker gaat en ik pak mijn ontbijt dat lekker koel uit het raam hangt. “De lepel had ik al een keer eerder ergens meegepikt. Standaard heb ik in mijn toilettas een setje bestek. Ik merk dat ik nog steeds heel erg moe ben. Ik heb ook vrij weinig gelopen, al neem ik me dat wel altijd voor. Alleen de tijd ontbreekt soms. Soms ben je al blij dat je nog voor de keuken sluit bij je eindbestemming die dag aankomt. Wie maakt de planning? Ikzelf. Een goede les voor de volgende keer. Plan het gewoon een keer niet te vol, denk ik telkens weer.
Ben ik nu de enige in een hemdje?
Moe of niet, het is toch fantastisch dat ik vandaag gewoon spontaan als “Rainer” op de uitverkochte halve marathon in Düsseldorf ga starten? Bij het startgebied aangekomen vraag ik me af waar ik mijn “Kleidungbeutel” moet afgeven. Ik vraag wat vrijwilligers, maar die weten het niet. Ik weet dat er twee verschillende locaties zijn: één voor de marathonners en één voor de estafette- en halvemarathonlopers. Al snel loop ik niet meer alleen te zoeken, want anderen zijn ook op zoek. We hebben het snel gevonden. Er staan aardig wat mensen en ik zie iedereen in lange mouwen en echt niemand in een shirtje. Schat ik het weer met mijn tanktop en korte broek zo slecht in? Ik heb nog een shirt met lange en korte mouwen bij me. Ik besluit het zo te houden.
Eerste startvak en klassieke muziek
Rainer heeft een tijd opgegeven van 1 uur en 44 minuten en staat ingedeeld in startvak rood. Dit is helemaal vooraan. Ik besluit een stuk naar achteren te gaan. Mijn doel is om überhaupt de finish te halen. Nadat het startschot valt, klinkt er hele harde klassieke muziek uit de speakers. Ik start lekker rustig net onder de 7 minuut per kilometer, daarna zit ik net wat boven de 6 minuten per kilometer. Prima tempo, eigenlijk kan het me vrij weinig schelen. “Ik loop gewoon spontaan de halve marathon in Düsseldorf. Hoe tof is dat?”, zeg ik tegen mezelf. Al twee keer eerder heb ik in Düsseldorf op een halvemarathonafstand mogen verschijnen, maar dan de Halbmarathon auf der Kö in september. Er staan veel drankposten waar ik ook dankbaar gebruik van maak, want ik heb bijna altijd dorst.
Snelle pacers
Na het vijf kilometerpunt komen de pacers van 2 uur 15 minuten voorbij. Dat moet een mooi tempo kunnen zijn voor mij. Na 5 kilometer rond de 6 minuten per kilometer of zelfs eronder haak ik af bij een drankpost. Ik doe twee wandelpassen meer dan de pacers en weg zijn ze. Ach, uitlopen is het doel, toch?, denk ik bij mezelf. Ik kijk na een paar kilometer op mijn klokje en ik ben eigenlijk dik tevreden. Na twee weken op inkoopreis en met een conditie die niet is als vroeger loop ik toch een mooi tempo.
Onderweg word ik aangemoedigd als “Rainer”, altijd leuk jezelf een keer als iemand anders voor te doen. Bij het achttien-kilometerpunt heb ik het wel een beetje gehad. Ik kom aan op de Königsallee, dit is waar de Halbmarathon auf der Kö start en finisht en tevens waar ik anderhalf jaar geleden mijn pr op de halve marathon gelopen heb. Ooit ga ik mijn pr nog verbeteren, maar nu voorlopig nog niet.
Zonnestralen, hagel, 2.16 en 1 uur 35 minuten koukleumen
Het begint na wat zonnestralen keihard te hagelen. Het is nog maar een kilometer. Ik ben er bijna en ik begin weer iets te versnellen. Bij de kade van de Rijn kom ik aan en ik zie ineens dat de finish iets naar beneden is. Ik kijk op mij klokje en ren als een gek naar beneden met in mijn gedachte: ik kan onder de 2.17 finishen. Ik finish dan ook in 2.16.41, hartstikke blij met deze tijd.
Helaas verdween mijn euforie wel al snel bij de kledinguitgave. Dit duurde zo lang. Er ging van alles fout. Dit terwijl alles zo goed georganiseerd was: een apart finishgebied voor de lopers met van alles te eten en te drinken. De temperatuur was niet heel zomers en ja, in een hemdje en een korte broek is het dan toch wel heel koud. 1 uur en 35 minuten stond ik te wachten voor mijn kleding. De organisatie heeft terecht meteen hun excuses aangeboden en beloofd dat dit volgend jaar echt niet zo zal zijn. Niemand snapte dit ook, sommige mederijstaanders hadden in het verleden al eens de hele marathon gedaan en dit was altijd piekfijn geregeld. De halve marathon was er dit jaar voor het eerst als extra afstand bij en de kledinginname was apart van de marathonners.
Creatief met afval en belofte verbetering
Achteraf moet ik er wel om lachen en in die rij krijg je de leukste kletspraatjes. De een duikt in een container op het METRO Marathon Düsseldorf-terrein en vindt grote kartonnen vellen die ze als een soort van rok omdoet. Bij de Erdinger Alkoholfrei Bier-stands worden vuilniszakken of verpakkingsmateriaal als een soort van poncho uitgevonden. Een meisje naast me heeft contact met haar vader die uiteindelijk het finishgebied in mag. Haar vader geeft haar zijn jas en heeft ook nog soort van korte poncho. Ze geeft de poncho aan mij ze zegt: “De meeste hebben nog mouwen, jij niet eens.” Degenen die hun tas hebben, voelen zich alsof ze de lotto gewonnen hebben. Bij iedere tas volgt er een luid applaus. Wat er fout ging weet ik niet. De organisatie belooft dat dit niet meer voor gaat komen. Het is zo jammer dat er op zo een top georganiseerde loop iets helemaal fout kan gaan. Als ik qua planning mee kan lopen, ben ik er volgend jaar zeker weer bij! Mijn stoelverwarming later in de auto naar mijn laatste twee afspraken voordat ik naar huis ging waardeer ik heel erg.
Düsseldorf, tot snel! Halbmarathon auf der Kö of volgend jaar weer de METRO Marathon Düsseldorf? Maar zeker weer naar Principale!
Femke de Jager
Enthousiast en ontdekken staat hoog in het woordenboekje van Femke (39). Naast gek op hardlopen is ze ook gek op Duitsland. Een kleine 3 jaar woonde ze in Berlijn en daarnaast heeft ze jarenlang vele plekjes in Duitsland mogen ontdekken, tijdens haar werk als inkoper Duitsland, Luxemburg, België, Nederland en de Franse Elzas in de reisbranche. Soms hoef je helemaal niet ver te reizen om leuke plekken te ontdekken. Trek je schoenen aan en ga een keer linksaf in plaats van rechtsaf!
Follow Me:
2 reacties