Runninggirl van de maand: Mariska Heeman

Rift Valley Marathon - Runninggirl Mariska

Hoe zou het zijn om een hele marathon te lopen in het land waar zoveel kampioenen geboren zijn? Mariska Heeman, onze 24-jarige runninggirl van deze maand, was dit jaar één van de dertig deelnemers aan de eerste editie van de UNICEF Rift Valley Marathon in Kenia. Mariska, we willen alles weten. Vertel!

Wanneer ben je begonnen met hardlopen?

“Op de middelbare school liep ik weleens hard, maar nooit meer dan vijf kilometer. Ik vond het gewoon niet leuk. Tijdens mijn studententijd roeide ik graag en mijn vriendin Marit, een echte hardloopfanaat, vroeg me mee te gaan met hardlopen. Ik begon steeds meer te genieten van het rennen, werd steeds fanatieker en liep zelfs een halve marathon in Zwolle”, lacht Mariska. “Vrienden vroegen of ik niet eens een hele marathon moest gaan lopen, maar dat leek me een aanslag op je lichaam en ik zag op tegen het aantal trainingsuren. Totdat een andere vriendin, die les gegeven had in Kenia, gekscherend tegen me zei: ‘Waarom doe je niet mee aan de UNICEF Rift Valley Marathon? Dan loop je nog voor een goed doel ook!’ Ik dacht: Dit is geweldig, hier ga ik voor samen met Marit.”

Rift Valley Marathon - vriendinnen Mariska en Marit

Het goede nieuws

Mariska is op vakantie in Marokko als ze de bevestiging krijgt dat ze mee mag doen aan de UNICEF Rift Valley Marathon. “Mijn moeder vond het vooraf helemaal niks. Toen ze had gelezen dat je om mee te kunnen doen al een keer een hele marathon moest hebben gelopen, dacht ze: geef je maar op, dat lukt je dan toch niet. Dus wel”, lacht Mariska. “Mijn enorme motivatie om mee te doen was voldoende. Ik kon me gaan voorbereiden op mijn eerste marathon in het land van de kampioenen en het inzamelen van sponsorgeld.”

Hoe kun je je in ons vlakke koude kikkerlandje voorbereiden op hardlopen in Afrika?

“Nou dat was prima te doen hoor”, vertelt Mariska. “Als het regende, wachtte ik niet totdat het droog was, maar dacht ik: let’s go en rende fluitend door de regenbuien heen. In Kenia is het regentijd in mei, dus het zou zomaar flink kunnen regenen. Het trainen voor de heuvels was lastiger, maar met een beetje creativiteit kom je er wel. Op skivakantie bijvoorbeeld, trok ik elke ochtend mijn hardloopschoenen aan om in de bergen te rennen en daarna ging ik lekker skiën. En met de andere deelnemers van UNICEF hebben we veel in Nijmegen getraind. Wow, ik wist niet dat er zoveel heuvels in die stad waren. In het dagelijks leven nam ik overal de trap en tijdens wedstrijden ging ik niet op het asfalt lopen, maar juist in de berm of op het zand om maar zoveel mogelijk dat gevoel te krijgen.”

En is het niet bloedheet om daar te rennen?

Mariska lacht. “Die hitte in Kenia valt best mee hoor. Je start om half zeven in de ochtend en dan is het slechts tien graden, gewoon Hollands weer dus. ‘Dutch people run in freezing cold’, luidde de krantenkop in Kenia. De temperatuur loopt wel snel op, het is een heel bijzonder klimaat. De laatste deelnemer finishte rond half een in de middag en toen was het inmiddels 26 graden.”

Hoe krijg je het sponsorgeld bij elkaar?

“Van UNICEF krijg je naast hardlooptrainingen ook veel advies over hoe je geld kunt inzamelen. De beste tips kwamen echter van de deelnemers zelf. In onze Whatsapp- en Facebookgroep deelden we onze ideeën en ervaringen. Samen met Marit heb ik bijvoorbeeld een trailrun georganiseerd in Zwolle, een bootcamp in Utrecht en voor de niet-sportieve vriendinnen een wijnproeverij. En we vroegen geen vast bedrag, maar lieten iedereen zelf bepalen wat ze wilden betalen.”

Op huwelijksreis naar Afrika

De ouders van Mariska zijn inmiddels zo enthousiast over de activiteiten van hun sportieve dochter dat ze besluiten mee te gaan naar Afrika. Een mooiere plek om te vieren dat je 25 jaar getrouwd bent is er dan toch niet? “Ze hebben uiteindelijk een stuk met me mee gefietst. Mijn moeder tot vijftien kilometer, ze had het loodzwaar op de fiets. Mijn vader heeft de laatste kilometers zelfs meegerend, zo lief!”, zucht Mariska.

Rift Valley Marathon - trotse ouders

De ideale voorbereiding in het trainingskamp van Lornah Kiplagat

De dagen voor de race verblijven de deelnemers in het trainingskamp van Lornah Kiplagat. “Ideaal”, aldus Mariska. “Je hoeft nergens aan te denken, alles is geregeld. Het eten is heerlijk en de trainingsfaciliteiten zijn optimaal.”

Rift Valley Marathon - trainen

Kun je de dag van de marathon beschrijven?

Mariska klinkt alsof ze helemaal in trance de dag weer opnieuw beleeft. “Om vijf uur gingen we ontbijten: havermoutpap en pannenkoekjes. Onze kleren lagen al netjes klaar. Iedereen was gespannen en de cameraploeg legde alles vast. We waren met dertig deelnemers en iedereen had een eigen pacer, heel bijzonder. Samen met de hele groep en initiatiefneemster Lornah Kiplagat deden we de warming-up. Om half zeven kwam de zon op, het was een magisch moment en iedereen had kippenvel. De gouverneur die het startschot moest geven, kwam een kwartier te laat, maar om kwart voor zeven gingen we van start. Al snel was ik Marit kwijt, maar die is sneller dan ik, dus dat had ik verwacht. De eerste tien kilometer waren meteen heftig, omhoog en door de modder. Het voelde alsof ik een kilo klei onder mijn schoenen had! Daarna loop je een stukje op de weg en daal je een beetje.

Rift Valley Marathon - eigen pacer

Vanaf de eerste kilometer liep mijn pacer bij me. Hij vertelde me waar we liepen en hoe het ging. Hij gaf ook de tijden door zonder horloge, haha, dat wist hij gewoon uit zijn blote hoofd. Het klopte wel want ik zag het natuurlijk ook op mijn sporthorloge. Je komt echt veel mensen tegen, vooral veel kinderen die naar school lopen. Sommige lopen ruim twee uur heen en twee uur terug! Na een paar kilometer was een van de deelnemers vervelend gevallen. Een meisje op slippers hielp hem overeind en rende met hem mee. Ze heeft hem gewoon de hele marathon rennend op haar slippers vergezeld.”

En hoe voelde je je de laatste kilometers?

“Ik was echt aan het genieten en liep in een trance. Na 34 kilometer dacht ik: oh nee, ik ben er bijna, ik wil dat het nooit stopt. Een kilometer later ging het pad weer omhoog en dacht ik alleen maar: ik wil niet meer. De laatste kilometers zei mijn pacer elke keer: ‘Nog één kilometer, je bent er bijna’. Zo lief, maar ik wist wel beter”, grinnikt Mariska. “De laatste tien kilometer had ik trouwens nodig om een banaan op te eten, haha. Bij de finish stond Lornah met een roos, dansten er kindjes, werd er gezongen en moedigde de al gefinishte lopers je aan. Iedereen was zo blij. Het was geweldig.”

Rift Valley Marathon - Finish Mariska

Rift Valley Marathon - met Lornah

En ga je ooit nog een keer een marathon lopen?

“Ja hoor, 4 november loop ik met vijftien man uit de groep van Kenia de Berenloop op Terschelling”, lacht de jonge sportvrouw.

Een geweldige droom

Als ik Mariska bedank voor het delen van haar prachtige verhaal zegt ze: “Nee, jij bedankt, ik vind het heerlijk om er over te vertellen en ik heb weer helemaal dat Kenia-gevoel. Ik ga zó lekker slapen vanavond.” Het gevoel is wederzijds. De volgende ochtend stuur ik Mariska een berichtje: “Ik heb gedroomd dat ik in Kenia liep, bedankt, het was een geweldige droom.”

In 2019 organiseert de Lornah Kiplagat Foundation de Rift Valley Marathon. Wil jij misschien meedoen aan de komende editie in juni 2019.  Bezoek dan een van de onderstaande informatieavonden en wie weet ren jij volgend jaar in het land van de kampioenen.

17 december bij Atletiekvereniging U-Track in Utrecht (20:30 – 22:00 uur)

10 januari bij Atletiekvereniging U-Track in Utrecht (20:30 – 22:00 uur)

Esmar van Langen

Esmar is 40-plusser, moeder en verslaafd aan hardlopen en reizen. Ooit gaat ze de hele marathon lopen...

More Posts

Follow Me:
FacebookLinkedIn

Dit vind je vast ook leuk om te lezen

3 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *