Het is zondagmorgen en tijd voor de Schiedamloop. Ik loop naar mijn auto en zie ondertussen verschillende mensen in badjas en pyjama over straat gaan. Oh ja, het is nu Frühshoppen bedenk ik me. Iets met haring en bier op de vroege morgen… Het is namelijk carnaval en in Noordwijkerhout vieren we dat heel erg groot. Normaal ben ik zeker van de partij (behalve dat Frühshoppen, want haring vind ik niks en bier op de vroege morgen lijkt me ook niet echt aantrekkelijk). Gister heb ik heel lui uit mijn raam de optocht bekeken in plaats van uit een tent bij de kroeg. Daar ben ik mezelf vandaag wel dankbaar voor, want er staat een halve marathon op het programma. Aardig fit rijd ik inmiddels richting Schiedam voor de Schiedamloop.
Schiedam in wind en regen
Bij de Schiedamloop aangekomen, klets ik met wat bekenden (altijd leuk om weer loopmaatjes tegen te komen) en klets ik bij met onze Girls Run The World – Eleni. Eleni gaat haar eerste wedstrijd dit jaar lopen en gaat voor de vijf kilometer. Het weer is toch heel anders dan vorige week tijdens de Lansingerland Run (die ook dwars door een polderlandschap gaat) waar ik weer sinds maanden weer een officiële halve marathon liep. Toen hadden we stralend weer en amper wind. Vandaag waai ik zowat uit mijn shirt en blijft het maar regenen. Ik sta nog wat te kletsen in het startvak als ik ineens schrik van de starttoeter. Eleni zwaait me uit en zal zelf twintig minuten later starten.
Uitwaaien in oneindig veel polder
We beginnen al snel met wat aardige klimmetjes, daarna is het allemaal aardig vlak. Na een paar kilometer harde wind en regen besluit ik mijn capuchon op te zetten. Ik kan heel slecht tegen wind tegen mijn hoofd, wat daar word ik een beetje onrustig en chagrijnig van. De term uitwaaien klinkt altijd leuk, maar na tien minuten ben ik wel klaar met het uitwaaien. Maar er zit niks anders op dan het te accepteren. Ik zie alleen maar landvlakte en geen enkele beschutting. Dus Fem, maak je maar geen illusies: je bent in de polder gestart en je zal vast de hele route in de polder lopen. De route is (als je de wind weg denkt) prachtig, wat is het hier groen! Onderweg zie ik informatieborden met daarop tekst en foto’s van bepaalde vogels die hier leven. Helaas moet ik door en heb ik geen tijd het uitgebreid te lezen.
Geweldige vrijwilligers als een soort van schildpad
Ach, die arme vrijwilligers, ze staan bijna allemaal als een soort schildpad in hun grote veiligheidsjassen gedoken. Elke vrijwilliger heb ik bedankt, want ze staan hier wel voor ons in weer en wind. Ondanks de weersomstandigheden loop ik vrij goed, ik heb geen last van de bekende peesblessure. Wel voel ik dat deze halve marathon veel zwaarder is dan mijn vorige, zowel fysiek als mentaal.
Nieuwe loopmaatjes
Rond de elf kilometer lopen er ineens twee lopers naast me. Een van de twee zegt: “Wat een weer, hè? Alleen lopen is niks met deze omstandigheden.” Ik geef hem inderdaad gelijk en haak aan, in een voor mij prima tempo. We lopen langs een dijk en we hebben vol de wind tegen. Voor mijn gevoel moeten we na een paar kilometer wel weer een keer naar links. Na ongeveer twee kilometers gaan we inderdaad naar links. Maar we hebben te vroeg gejuicht, want meteen na dertig meter gaan we weer rechtsaf. “Hallo wind, ben je er weer?” zeg ik tegen mijn inmiddels nieuwe loopmaatjes.
Van eerste halve marathon tot de Rotterdam marathon
We blijven met zijn drieën lopen en wisselen wat ervaringen uit. Ik kom erachter dat de dame vandaag haar eerste halve marathon loopt. Wauw, en dan meteen zo’n pittige. De heer gaat de Rotterdam Marathon lopen. Ik vertel hem dat ik ook ingeschreven ben, maar dat ik door e nu pas net weer een beetje mijn kilometers kan maken, dus dat ik misschien wel ga starten, maar dat ik nog niet zeker weet of ik hem ga uitlopen.
Laatste heuveltjes en laatste loodjes
Inmiddels hoeven we nog maar twee kilometers. We weten dat er nog twee pittige heuvels komen, maar met de finish in onze linkerooghoek lukt ons dat ook. Bij de finish staan de mensen van de medailles te zwaaien en te joelen zodra ze ons zien binnenkomen. Met een mooie medaille om mijn nek bedanken mijn loopmaatjes en ik elkaar. Dit hebben we toch maar mooi met zijn drieën geflikt. In 2 uur 22 minuten kom ik binnen. Dezelfde tijd als vorige week, maar deze loop was wel drie keer zo zwaar. Ik ben weer in een stijgende lijn. Aan mijn pr van 2 uur en 5 minuten zit ik nog lang niet, maar dat komt wel weer ooit.
Bedankt City Sports Events voor de goede en professionele organisatie van de Schiedamloop! Zet deze loop in je agenda volgend jaar (en duim voor mooi weer;-))! Bij de start kan je goed parkeren (ov is ook heel goed te doen volgens Eleni), er is een prachtige kantine met kleedkamers en geen rijen bij de (schone) wc’s! Ron en Regina (ik heb jullie namen even opgezocht in de uitslagen), bedankt voor jullie gezelschap vanaf de elf kilometer!
2 reacties
Hoi meiden van Girls Run The World
Wat een leuk verslag! Hartstikke leuk dat jullie er waren en hopelijk zien we jullie volgend jaar weer!
Met vriendelijke groet
City Sports Events