Wauw, dit park lijkt wel een sprookje. Ontelbare kleine bruggetjes, helder water en een witte zwaan die perfect past in dit sneeuwlandschap. Vandaag loop ik hard in de omgeving van Vrelo Bosne, de plek waar de rivier de Bosna ontspringt. Deze plek, slechts een paar kilometer van het stadscentrum van Sarajevo, is een echte oase van rust, met veel mogelijkheden om ultiem te ontspannen.
Hardlopen in de sneeuw, zou dat een goed idee zijn? Ik heb zo mijn twijfels, maar omdat mijn Bosnische vriendin Ademira en ik nu al maanden zeggen dat we een keer samen moeten hardlopen, gaan we ervoor. “We kunnen er altijd nog een stevige wandeling van maken”, zeggen we tegen elkaar. Maar nadat we onze jas uitgetrokken hebben, komen we daar op terug. Want de koud zorgt ervoor dat we erg graag willen hardlopen! “Ik moet ook wel trainen, want ik heb bedacht dat ik dit jaar de Ironman in Barcelona wil gaan doen”, zegt Ademira. Ik heb nu al ongelooflijk veel respect voor deze sportvrouw!
Ontmoeting via Instagram
Zoals jullie inmiddels weten ben ik vaak in Bosnië. Afgelopen zomer verbleef ik in een Airbnb en mijn host, die geen Engels sprak maar wel erg enthousiast met mij wilde praten, probeerde duidelijk te maken dat ze een familielid had die ook marathons liep. Ademira dus. Ik zocht haar op via Instagram en toen ik een foto poste van mijn deelname aan de Sarajevo 10K stuurde ze mij een berichtje. Ze bleek jarenlang in Nederland te hebben gewoond! Na een kopje koffie bleven we altijd contact houden en al snel kwam het idee om een keer samen hard te lopen. Nu eindelijk is het zo ver!
De weg naar Vrelo Bosne is vrij simpel. Vanaf de parkeerplaats volgen we een rechte lange weg, totdat we het park aan onze rechterkant zien. De Velika Aleja (letterlijk: de grote laan) is nu een lange witte strook, met aan beide kanten bomen. In de verte komt een paardenkoets aan. “Is dat om de toeristen naar het park te brengen?” vraag ik aan Ademira. “Ja, het komt nog uit de tijd van het Oostenrijk-Hongaarse Rijk. Zo hoefde de elite niet helemaal naar het park te lopen vanaf hun hotels.”
Een genezende bron
Aan het begin van de Velika Aleja zijn namelijk veel hotels, met daaronder een aantal gespecialiseerd in wellnesshotels. Het water van deze bron zou namelijk helende krachten hebben en de omgeving wordt al decennialang bezocht door zieke mensen of door mensen die gewoon graag willen ontspannen. De naam van deze plek, Ilidža, betekent dan ook ‘genezing’ in het Turks.
Hardlopen in de sneeuw gaat eigenlijk best prima. De verse sneeuw is als poeder en helemaal niet glad. Op de bruggetjes doen we wel even voorzichtig. In de zomer komen veel mensen hier om te picknicken en voor kinderen zijn er veel plekken waar ze kunnen spelen. Normaal gesproken moet je een klein bedrag als entree betalen, maar wij zijn nu naar binnen gesneakt. “Misschien hoeven we ook geen kaartje te kopen in de winter”, denkt Ademira.
De Ironman
Tijdens het hardlopen praten we uitgebreid over onze hardloopplannen. Die van Ademira zijn veel uitgebreider dan die van mij. “Eerst de halve marathon in Split in februari, dan de hele in Rotterdam in april. Dat is een beetje een thuiswedstrijd, want daar liep ik een aantal jaar geleden ook mijn eerste. Dan wil ik de halve triatlon doen in Kotor in Montenegro en hopelijk ben ik dan voldoende getraind voor Barcelona.” Een Ironman lijkt mij iets te heftig, maar ik ben wel weer goed gemotiveerd mooie hardloopwedstrijden uit te zoeken.
We nemen dezelfde weg terug en hebben er zo toch ruim zes kilometer opzitten. Ondanks dat ik al vaak in Sarajevo geweest ben, heb ik nu dankzij Ademira toch weer een nieuwe plek ontdekt! Wil je meer weten over Vrelo Bosne? Ik kwam deze leuke blog tegen en wil nu zeker ook een keer naar dit park als er geen sneeuw meer ligt!
2 reacties