Sydney is voor mij de mooiste stad van de wereld. Ik ben gefascineerd door de vriendelijke sfeer en de schoonheid van deze metropool en in het bijzonder de Harbour Bridge. Als ik in Sydney ben MOET ik op die brug rennen, ook al heb ik maar twee uur zoals vandaag.

Fleurige hardloopoutfit

De wekker gaat om 05.15 uur in de morgen. Omdat ik gisteravond na een vlucht van 24 uur aangekomen ben in Sydney ben ik alle besef van tijd kwijt. In mijn buik kriebelt het al: Harbour Bridge, ik kom eraan! Om mijn vrolijke stemming te accentueren trek ik mijn meest fleurige hardloopoutfit met bloemetjes aan en stap in de lift naar de lobby van het luxe The Westin hotel waar ik verblijf.

Aussie-accent

De ruime lobby ademt een trendy sfeer uit en heeft een hoog doorzichtig dak. Ik hoor boven mij een bekend gerikketik. “Please don’t tell me this is rain”, zeg ik tegen de man achter de receptie. “Sorry dear, there will be rain all morning”, antwoordt hij met een verrukkelijk Aussie-accent. Als iemand zo praat klinkt zelfs regen aantrekkelijk.

Bedenkelijk kijk ik naar mijn zeer zomerse outfit. Of ik wel of niet ga hardlopen is geen vraag, maar misschien is dit wat overdreven. Koud is het niet dus na nog een gezellig praatje met de receptionist verlaat ik het hotel via de achteruitgang voor de handigste route naar de brug: “Just follow the road, dear.”

Binnen een minuut ben ik doorweekt. Het regent niet een beetje, maar ‘cats and dogs’ (oftwel het plenst). Niks kan echter mijn humeur verpesten vandaag, ik ben in Sydney!

Verkeerswachter spelen

Georgestreet is grijs en nat en overal ligt de weg open, ook hier wordt er gewerkt aan het OV-netwerk. Op drukke punten staan verkeerswachters om het verkeer te sturen, omdat het door alle open stukken soms onduidelijk is waar je heen moet. Ze staan in de regen in hun fluorescerende pakken, maar verdienen wel 28 Australische dollar per uur in het weekend. Daar wil ik ook wel verkeerswachter voor spelen!

Stalen boogbrug

Jaaaaah, daar is ie, de machtige imposante Harbour Bridge. Ik ben weer onder de indruk van de grootte van de breedste boogbrug (50 meter) ter wereld. De brug is 1149 meter lang en heeft acht rijbanen, een voetpad, een fietspad en twee spoorbanen. Het duurde acht jaar voordat de brug, die de noordelijke regio van de stad toegankelijker moest maken, gereed was. De plannen voor de brug waren er toen al ruim honderd jaar, maar door politieke en economische problemen en de Eerste Wereldoorlog duurde het even voordat de bouw van de brug daadwerkelijk begon. De opening op 19 maart 1932 was een groot feest en trok massa’s mensen naar de haven.

In een van de stenen pilaren aan het begin van de brug vind je de Pylon Lookout. Hier kun je tweehonderd treden klimmen voor een nog mooier uitzicht op de haven. Ooit toen ik als backpacker met mijn vriendin Annemieke door Australië reisde, zijn we hier in geweest. Ik weet nog dat het een bloedhete dag was en de man van het musea ons vroeg waarom we niet op het strand waren. Ik moet gniffelen als ik er aan terug denk. Toen wilde ik al zoveel mogelijk weten, want in de pilaar vind je alles over de geschiedenis van de brug. De brug overlopen of fietsen is gratis, maar met de auto kost het drie Australische dollar voor een retourtje.

Hardlopen op de Harbour Bridge

Ik dribbel 62 glibberige treden omhoog en dan sta ik weer op de brug waar ik al meerdere keren op gelopen heb tijdens eerdere bezoekjes aan mijn droomstad. Op de brug passeren dagelijks gemiddeld 200.000 auto’s, daar is vandaag niks van te merken. Er rijden een paar auto’s, maar meer gebeurt er niet op deze vroege zaterdagmorgen. “Gek he”, lacht mijn zusje die in Sydney woont later. “Als het hier regent blijft iedereen binnen, jij bent echt gestoord, haha!” De enige levende wezens die ik tegen kom zijn de bewakers op de brug. Ze zijn helemaal ingepakt in regenoutfit, met alleen een klein stukje van hun gezicht blootgesteld aan het niet vaak voorkomende slechte weer.

“Goodmorning”, lach ik vrolijk naar de mannen. Ze groeten me terug, maar ik weet zeker dat ze me voor gek verklaren. Wie gaat er nu rennen met dit weer en dan in zo’n outfit. ‘Sorry, I’m from Holland”, roep ik alsof dat alles verklaart.

Sydney ontwaakt

Rechts van mij zie ik de haven van Sydney, Circulair Quay en het beroemde Opera House. In het midden van de brug stop ik om een foto te maken van het waanzinnig mooie uitzicht. Sydney ontwaakt en ook in de regen ziet het Opera House met alle lichtjes in de haven er prachtig uit. Ik ril even, het waait flink op de brug en omdat ik zo nat ben krijg ik het toch koud nu. Bij het einde van de brug keer ik om. Weer groet ik de bewakers en ik loop in een lekker tempo terug naar het hotel.

Warme ontvangst

“You made it, I am so proud of you!” De receptionist van het Westin hotel die me een half uur geleden uitgezwaaid heeft, staat klaar met een handdoek en een flesje water. Ik ben ontroerd door deze warme spontane ontvangst. Dit is waarom ik zo dol ben op Aussies. De bloemetjes op mijn hemdje zijn verzopen door het vele natuurwater, maar mijn dag kan niet meer stuk. Ik kan de brug weer afvinken, Sydney I love you!

Heb jij ook zo’n plek waar je altijd MOET rennen?

Esmar van Langen

Esmar is 40-plusser, moeder en verslaafd aan hardlopen en reizen. Ooit gaat ze de hele marathon lopen...

More Posts

Follow Me: